City life

Ankara

Ik kwam in de regen aan in Ankara. Mijn busrit duurde voor de verandering een keer minder dan 8 uur, namelijk slechts 3,5. En dan vliegt de tijd ineens voorbij!

Volgens Google Maps moest ik eerst met de metro en daarna met de bus naar mijn hotel. In de metro (’s avonds laat) overviel me direct al de stadsvibe die ik kan van de grotere Nederlandse steden (dus Amsterdam en Rotterdam). Ik weet niet wat het is, maar samen voor elkaar uit staren in de metro, op weg naar of op weg terug van de dagelijkse bezigheden. Studie, werk, uitgaan, vrienden, … Het heeft iets… ja, wat heeft het eigenlijk? Een bepaalde sfeer heeft het over zich.

En die stadsvibe beleefde ik in zo’n beetje heel Ankara. Oké, mijn hotel stond net tegen een slechter (lees: verpauperd) deel van de stad. Maar ook weer tegen een supermooi park aan. En op een paar minuten lopen bevond zich een gebied met allemaal restaurants en cafeetjes. ‘s Avonds was het daar altijd supergezellig. Als je nog eens in Ankara bent, vraag mij dan even waar dat gebied is, want het is echt de moeite waard! En zo was het zo’n beetje in heel de stad. Wel druk, maar gezellig druk. Niet Istanboel-druk 😅

Enige minpuntje. Minaretpuntje haha. Mijn hotel stond pal naast een grote moskee en mijn kamer had zicht op één van de minaretten die om 5:30 (’s morgens ja) de oproep tot gebed aan de stad lieten horen. Geloof mij, het raam dicht doen en oordopjes in helpt geen zak. Daar wordt je gewoon wakker van.

Ankara heeft trouwens ook nog een oud kasteel, dus die heb ik ook nog even bekeken. Gelukkig hebben we de foto’s nog!

Trabzon

En toen naar Trabzon. Weer aan de kust, maar nu aan de noordkust. En Trabzon… Tjaaa, Trabzon… Ze zeggen dat het heel mooi is (daarom stond het op de planning), maar eerlijk gezegd? Meh.

Ik kwam véél te vroeg aan, ik moest nog 6 uur doden voordat ik naar mijn AirBnB kon, dus ik dacht: Trabzon aan de kust, deze jongen gaat een paar uurtjes over de zee turen vanaf de kust? Nou, mooi niet. In heel Trabzon heb ik geen stukje gevonden waar ik even lekker aan de kust kon zitten. Of het was een bouwput, of je kon er gewoon niet komen, of allebei. Dat viel me serieus een beetje tegen. Ze weten daar nog niet hoe je een kustlijn moet uitbuiten. Je verwacht de hele kust vol met hotels en restaurants, maar er viel helemaal niks te beleven dus. Jammer. Maar van een afstandje ziet de stad er best mooi uit, zeker ’s nachts!

Ik probeerde mijn dagen te slijten met het bekijken van de stad zelf. Maar als je wil uitzoeken hoe je van A naar B komt in Trabzon… Dan moet je heel erg, héél erg je best doen! Op internet is bijna niks nuttigs te vinden. Gelukkig wist mijn host, de schat dat ze was, mij te vertellen dat de minibus (Dolmuş) die om de hoek stopte regelmatig reed en mij voor 7 lira in het centrum bracht.

Vlakbij Trabzon (nou ja, 90km verderop) ligt het Uzungöl-meer. Leuk om als uitje te doen in een dag. Dat was ook één van de redenen dat ik Trabzon op mijn lijstje had staan. Je moet de foto’s eens zien. Kijk, dát ik waar ik vrolijk van wordt! (En dat meer hebben ze dan wél weer volgebouwd met tentjes en zaakjes. 🤷‍♂️) Maar als je nog een keer in (de buurt van) Trabzon bent, zeker een aanrader!

Zo, en dan nu de laatste week Turkije in. Jaja, dat zei ik vorige week ook, maar ja, dingen lopen altijd anders dan gepland. Mijn planning is een week opgeschoven, dus ik trakteer jullie volgende week nog op mooie foto’s van Ayder en omgeving. Gelecek haftaya kadar! (Dat betekent: Tot volgende week!)