Een valse start in Pakistan

Ik was net gewend aan Turkije, nu moet ik wennen aan Pakistan. Ik wou het geleidelijk aan opbouwen, maar Pakistan is toch echt heel anders dan Turkije! Mijn standaard moest echt even omlaag en ik moest echt even wennen aan hoe het allemaal geregeld is hier. De jeugd van tegenwoordig noemt zoiets een cultuurshock. Geloof ik.

Om lekker met de deur in huis te vallen begon ik mijn eerste dag met een gevalletje voedselvergiftiging. Wie had gedacht dat één dadel (waar mijn taxichauffeur met zijn ongewassen handen aan had gezeten) de boosdoener zou zijn? Afijn, dan hebben we dat ook direct maar weer achter de rug. Ik hoop dat ik nu resistent (genoeg) ben voor de Pakistaanse bacteriën, waardoor ik nu lekker van het eten (en het bruine kraanwater) kan genieten!

Helaas is mijn beleving van Islamabad door het hele ziek zijn wel een beetje verpest. Een beetje oneerlijk tegenover de hoofdstad van Pakistan. Aan de andere kant (set, niet doorvertellen) valt er ook weinig te beleven in Islamabad.

Laten we eens beginnen met de indeling van de stad. Islamabad is een relatief nieuwe stad, gesticht kort nadat Pakistan onafhankelijk werd in 1947. Ze wilden een nieuwe hoofdstad, dus heeft iemand een liniaal en potlood ter hand genomen en daarmee de stad ingepland. Het bestaat uit een matrix van blokken, sectoren genaamd, en het geheel is een rechthoek geworden. Ik denk dat de architect erg van Tetris hield? Er is dus niet echt een centrum van de stad, met als gevolg dat alles een takke-eind rijden is.

Gelukkig zijn er wel overal taxi’s te vinden. Afgetrapte kleine Suzuki’s waar ik net met mijn backpack in kan. Dan issie vol. En rijden als een bezetene, die chauffeurs!

Het enige wat ik met mijn halfbrakke hoofd nog heb kunnen bezoeken was de Faisalmoskee en het dorpje Saidpur, vanwaaruit Islamabad is gesticht.

Gilgit-Baltistan

Ik had misschien Islamabad nog een tweede kans willen geven, maar helaas (nou ja, helaas…), het vliegticket voor mijn volgende bestemming, Gilgit, was al geboekt, dus ik moest door. Ja, ik had gezegd dat ik zo min mogelijk wou vliegen, maar toch ben ik blij dat ik deze vliegreis heb gemaakt. Ten eerste was het niet zo’n mooi relaxed straalvliegtuig, maar een groot (nou ja, groot…) formaat propellorvliegtuig. Dat is ook weer een ervaring op zich, maar wat ik tijdens de vliegreis zag, was nog mooier! We vlogen over het Karakoramgebergte, met als hoogtepunt (letterlijk) de Nanga Parbat. En of het nou een uitloper van mijn ziek zijn was, of dat het nou gewoon zo mooi was, even raakte ik ontroerd door de schoonheid der natuur. Het zal op de foto’s niet zó veel indruk maken, maar tijdens het overvliegen moest ik even een traantje wegpinken. Man wat was dat schitterend!

Karimabad

Van Gilgit wou ik met de bus verder naar Karimabad. Want daar moest ik naar toe volgens de experts. Nou, ik kwam van een koude kermis thuis, want het was net die dag het begin van een driedaags feestweekend in Gilgit. De bussen reden niet, het kantoor was dicht. Dus ik moest met de taxi. Dus in plaats van 500 roepies (€2,50) mocht ik 8000 roepies (€40) neerleggen om in Karimabad te komen. Ach ja, het is niet anders. De taxichauffeur stopte wel even bij wat sightseeing punten op de route, was de bus volgens hem niet zou doen.

Karimabad zelf is best wel toeristisch. Het hele dorp staat vol met souvernirwinkels, hotels en restaurants. Hoewel ik er buiten het seizoen was, kwam er af en toe een buslading vol toeristen langs voor een dagje Karimabad. Gelukkig viel er nog wel wat te wandelen en is er een oud fort, het Baltit fort. Bij dat fort heb ik me aangesloten bij een groepje Duitse toeristen die een rondleiding kreeg. Naast de Engelse uitleg van de local kreeg ik nog extra Duitse uitleg van de tourleider. De Duitsers vonden het wel leuk dat ze met een ‘Nachbar’ te maken hadden.

Het Baltit fort stamt uit de tijd dat de Mirs regeerden over het Hunzagebied. Het fort is nu een museum die je de ontwikkeling laat zien vanaf de tijd van de Mirs tot aan de Pakistaanse onafhankelijkheid. Dus best een interessante tour.

En zoals je ziet, de omgeving is hier wederom prachtig! Na een valse start in Islamabad begint Pakistan me toch nog te bevallen! En het wordt nog beter, maar daar vertel ik de volgende keer mer over.