Kathmandu

Eigenlijk had ik niet heel veel zin om terug te gaan naar Kathmandu, maar ik wou mijn visum voor India ophalen en dan door. Ik dacht: als ik er dan toch naar toe moet, dan kan ik beter wat religie snuiven. Per slot van rekening zie je op elke straathoek een tempel(tje) staan. Je zou wel kunnen zeggen dat religie echt leeft hier in Nepal en zeker ook in de hoofdstad.

Ik besloot eerst maar eens naar de ‘Monkey Temple’ te gaan, of Swayambhunath, zoals die officieel heet. Een bijzondere ervaring moet ik zeggen. Bij aankomst werk ik natuurlijk al aangesproken door een gids die me wou rondleiden. Ik dacht: why not? Hij kan me vast wat nuttigs vertellen.

De tempel doet zijn naam eer aan: er hangen allemaal apen rond op het complex. Het tempelcomplex staat verder vol met beelden en heilige plekken die allemaal een bepaalde betekenis hebben. De gids legde mij nog even fijntjes uit hoe het Boeddhisme werkt. Van wat ik er tot nu toe van begrepen heb werkt het als volgt: alle ellende in de wereld komt door de verlangens van de mens. De drie boosdoeners zijn: gulzigheid, onwetendheid en jaloezie/verlangen. Alleen als je die drie dingen overwint, dan kom je in Nirvana terecht. Anders kom je in het volgende leven terug in een andere leefwereld.

Gek genoeg kunnen ze allemaal wel uitleggen hoe Boeddhisme werkt, maar niet hoe Hindoeïsme werkt, behalve dat er iets van 360 miljoen goden zijn om te aanbidden. Ja, dan vind ik het ook niet vreemd dat het makkelijker is om Boeddhisme uit te leggen. Boeddhisme is trouwens niet een religie, maar een filosofie.

Als we het toch over Boeddhisme hebben: ik besloot om ook maar een workshop meditatie te volgen. Een dag lang werd mij uitgelegd hoe Shamatha meditatie werkt en hoe dit eigenlijk de basis vormt van elke vorm van meditatie. In de basis betekent het je focussen op één ding, meestal je ademhaling. Elke andere gedachte moet je laten gaan en dan moet je weer terug naar je focuspunt. Het is niet per se heel spiritueel als wel een oefening in het focussen. Natuurlijk hebben we een paar keer geoefend en het werkt best ontspannend moet ik zeggen. De laatste sessie gingen we liggend mediteren, maar dat werkte zo ontspannend dat ik telkens in slaap viel.

Al met al een fijn spiritueel weekje Kathmandu.

Maar ik had nog steeds geen visum voor India. Ik ging toch maar even horen bij de ambassade. Bleek dat ik eerst op gesprek moest. Daar werd ik doorgezaagd over reden waarom ik niet voor een e-visum ging en wat ik in Pakistan gedaan heb. Nou vooruit, ze zouden mijn aanvraag behandelen. Nou, daar ging ik dus niet nog een week op wachten, dus ik besloot terug te gaan naar Bandipur.

En daarover… later meer!