Kalm aan en rap een beetje

Ik had nog drie plaatsen op mijn planning staan: Madurai, Pondycherry en Chennai. Daar had ik nog anderhalve week voor gepland, dus dat werd even doorpakken. Mijn hotels in deze plaatsen had ik al geboekt, even als mijn vlucht naar Thailand, dus geen ruimte meer om af te wijken van mijn planning.

Madurai

Eerst naar Madurai. Dankzij de loeder van een tuktukchauffeur zat ik in de avondbus die mij ergens buiten de stad afzette. En dan zie je hoe gewiekst die tuktukchauffeurs zijn; terwijl we op de bushalte afreden kon ik nergens een taxi of tuktuk bespeuren. Ik dacht: ik moet nog maar zien hoe ik dan bij m’n hotel kom. Maar toen ik de bus uitstapte stond daar vanuit het niets ineens een tuktuk om mij een rit aan te bieden. Wel handig. Ik had geen zin meer om te soebatten met de chauffeur, dus voor zijn prijs liet ik mezelf naar het hotel rijden.

De reden dat ik Madurai op de lijst had gezet was vanwege het tempelcomplex midden in de stad. Mijn hotel was op loopafstand van voornoemd tempelcomplex, dus dat was handig. Bij aankomst werd ik aangesproken door een meneer die zei dat ik niet met korte broek naar binnen mocht. Ik dacht: daar gaan we weer; meneer probeert mij op te lichten. Maar goed, ik speelde het spelletje mee. Ik kon wel een dhoti (een wikkelrok voor mannen, wordt veel gedragen in Zuid India) lenen bij de winkel tegenover. Daar kon ik ook wel mijn telefoon en camera achterlaten, want die mochten ook niet mee naar binnen. Ik dacht: oke, ik zie wel hoeveel ik straks aan hem verschuldigd ben voor de hulp. Maar goed, eerst met een dhoti om de tempel in. Geen foto’s dus, want mobiel en camera mochten niet mee.

Wel een hele mooie tempel, erg indrukwekkend met verschillende torens bestaande uit allemaal kleine (goden)beeldjes. Dat soort torens vind je trouwens overal in Tamil Nadu. Maar hier stonden er een hele hoop bij elkaar. Niemand weet precies hoe oud die tempel is. De een zegt uit de 15e eeuw, de ander zegt dat het al voor Christus is gebouwd. Goed, voor de christelijke jaartelling dan… En zoals in alle tempels is het binnen heerlijk rustig en is er een plek om te ‘chillen’ en om alles te bewonderen. En, als het je ding is, om te mediteren of bij de beelden te bidden.

Terug bij de winkel kon ik mijn mobiel en camera weer ophalen (viel me nog mee dat ze er nog lagen) en iemand van de winkel bracht me naar het dak waar ik een paar mooie foto’s kon maken van de buitenkant van de tempel.

De winkel was een souvernirwinkel met (volgens de bediende) handgemaakte items die door verschillende families, waaronder zijn eigen, gemaakt zijn. En natuurlijk werd mij van alles aangesmeerd. Tja, je maakt gebruik van hun ‘gratis’ service, dus daar moet wel iets tegenover staan. Dus dát was het addertje onder het gras. Afijn, ik wou wel wat souveniers hebben en hij maakte er ‘speciaal voor mij’ een leuk prijsje van, wat nog binnen mijn budget viel. No harm no fowl. En de man die mij naar de winkel had geleid vroeg er niks voor. Krijgt hier waarschijnlijk commissie voor van de winkel.

Afijn, dat was dus Madurai. Nadat ik voor mezelf nog een dhoti had gescoord (want het is wel relaxed om een lichte katoenen wikkelrok te dragen!) zette ik koers naar Pondycherry (sorry, Puducherry).

Pondycherry

Ik zal jullie mijn ingewikkelde reisplanning besparen. Maar in Pondy (zoals het liefkozend genoemd wordt) werd mij duidelijk dat het alsmaar reizen niet goed voor mij is. Bij aankomst had ik hoofdpijn. Waarschijnlijk door te weinig drinken. (Pittig eten helpt trouwens goed tegen hoofdpijn!) De volgende dag voelde ik me wel beter, dus ben ik even naar het strand geweest met een paar hostelgenoten. Met z’n drieën op een scooter, gewoon omdat het kan!

Maar de volgende dag was het weer mis; hoofdpijn en brak. Maar dat was een kater van de avond ervoor, want ik had bier en sterke drank gehad. Geen goeie combo. Nooit een goeie combo. Dus een dag niks doen en hangen in het hostel. De dag erna was het alweer tijd om te gaan. Dus ja, veel heb ik niet gezien van Pondy.

Chennai

Volgende stop: Chennai, vroeger Madras. Die stond vooral op het lijstje omdat ik thuis vaak kook met de kruidenmix ‘Curry Madras’. Ik dacht: dan wil ik ook echt een keer curry eten in Madras.

Maar mijn tweede dag in Madras was het weer raak: hoofdpijn, gewrichtspijn… Paracetamol werkte nauwelijks. Weer een dag niks doen. De volgende dag was het iets beter, dus ben ik nog even naar het strand geweest. Maar het strand was een bende, met overal afval. Dus ik heb alleen een ijsje gehaald en een lokaal type frisdrank en dat was het dan. Oja en ik werd nog aangesproken door een man in camouflagekleding. Waar ik vandaan kwam en of ik een vriendin had. Hij zat in het leger, hij zag mij lopen en was wel geïnteresseerd… 🤔 Ik heb maar snel gedag gezegd. En toen was mijn energie ook weer op.

En de volgende dag was het alweer tijd om te gaan. Dus ja, niet veel van Chennai gezien. En zo heb ik geleerd dat de hele tijd reizen, een paar dagen hier, een paar dagen daar en weer door, teveel van me eist. Ik moet het rustiger aan gaan doen, anders houd ik het niet vol. Het reizen werd me te veel en ik denk dat India me ook te veel werd. Van een Belgische vrouw bij het hostel kreeg ik de tip om overal gewoon een week te blijven, ongeacht de plaats. Dan kan je rustig de tijd nemen. Ik denk dat ik dat advies ter harte neem.

Kookcursus

Waar ik op mijn laatste dag nog wel tijd en energie voor had was een kookcursus! WAnt waar ik wél van genoten heb in India is het eten. Niet alles is even lekker, maar voor een goeie biryani of een goeie masala met chapati kan je me altijd wakker maken! Dus dat wilde ik ook zelf leren maken.

De vrouw bij wie ik de cursus volgde (tripadvisor link) was superaardig en ze kookt alleen maar vega, dus ik was in goede handen 🙂 We maakten een heerlijke vega biryani met yoghurtdip, een heerlijk romige auberginecurry, gerkuide gebakken aardappels en natuurlijk chai. Misschien wel de lekkerste maaltijd die ik heb gehad in India, maar ik ben natuurlijk een beetje bevooroordeeld. Als ik terug ben in Nederland kook ik graag een keer indiaas voor je.

Na de maaltijd keuvelden we nog wat na. En met een heerlijk gevulde maag kon ik op het vliegtuig stappen richting Bangkok voor het vervolg van mijn reis. Maar dan wel wat minder gehaast!