Bamboehutjes en krokodillen

Met de locals in de taxi. Soms heb je geen idee of je wel de goede kant op gaat. Zeker als de taxichauffeurs niet zoveel communiceren. Ik en een jongedame uit Duitsland hadden beide het plan opgevat om naar Osoam af te reizen. Haar pogingen om samen ‘Deutsch zu sprechen’ vielen wat in het water. Want ja, ik spreek überhaupt… maar één woord Duits. Maar Engels lukte ook prima. We moesten met twee taxi’s naar Osoam. De eerste taxi reed naar een plaats waarvan ik nog steeds de naam niet weet. De locals hadden vooral heel veel herrie op hun mobieltjes met hun TikTok filmpjes.

Ik had wat meer vertrouwen in onze bestemming dan Maria (mijn Duitse reisgenote), maar ja, in Cambodja moet je gewoon wat flexibeler zijn en gewoon vertrouwen dat het goed komt. Iets wat ik in een half jaar wel geleerd heb om te doen. De tweede taxi bracht ons keurig naar Osoam. We stopten onderweg nog voor lunch, maar de lunch bestond uit zeevoedsel wat bovendien al de halve dag in de etalage had gelegen, dus daar hadden wij vegetarische westerlingen niet zoveel trek in. Een ijsje ging er ook wel in met de warmte.

Osoam

In Osoam aangekomen (en onderweg ook al trouwens) werden we getrakteerd op een schitterend uitzicht! Wat is Cambodja toch mooi! We werden gedropt bij Osoam Cardamom Communtiy Center. Een onderneming met als doel (eco)toerisme in de omgeving te bevorderen. De dochter van de eigenaar (amper 12 jaar oud) wees ons naar onze kamer. We kwamen mannetje en vrouwtje in tweetal aan, dus zij was in de veronderstelling dat het één kamer betrof. Na wat miscommunicatie (van één tweepersoonsbed naar twee eenpersoons bedden) hebben we duidelijk kunnen maken dat we toch echt twee aparte kamers wouden 😅 Nou dat kon ook wel. Alleen ik kreeg degene met de roze klamboe. Niet dat ik dat heel vervelend vond, integendeel.

We werden nog vergezeld door een ander Duits stel (die sliepen wel bij elkaar), dat rood van het stof op de motor aan kwamen zetten. We hadden ons verheugd op allerlei tours door de jungle. Zij wouden graag een halve dag doen, ik wou graag slapen in de jungle. Maar de eigenaar was er niet om het te organiseren, dus zij gingen de volgende dag op eigen houtje een waterval bekijken. Ik niet, want ik had nog een videocall met Nederland.

De volgende dag was de eigenaar er wel, maar dat was voor de Duitsers al te laat. Zij wouden graag door. Ik had geen haast, dus ik wachte geduldig op mijn jungletour. Dat werd nog weer een dag uitgesteld, omdat er die dag nog twee mensen zouden komen, dan konden we samen de tour doen. Ik kon ondertussen wel een kortere tour doen langs een aardbeienplatage, een kleine primitieve nederzetting en een krokodillenreservaat. Dat leek mij ook wel wat, dus zo gezegd zo gedaan.

Een enerverend ritje

Mijn gids en tevens chauffeur bleek helaas geen woord Engels te kunnen, dus ik kon alleen maar gissen waar we nou weer gestopt waren. Op de scooter reden we langs in aanbouw zijnde wegen en na een gammel bruggetje gingen we nog een stukje offroad. In de verte hing een onweersbui ons op te wachten, maar meneer maakte geen enkele aanstalte om rechtsomkeert te maken.

Dat had als gevolg dat we in het krokodillenreservaat werden opgewacht door, jawel, onweer. Afgezien van wat bomen was het best een open veld, dat zou nog wat worden. Gelukkig regende het niet al te hard en heb ik nog wel een krokodil kunnen zien in levende lijve.

Niet lang daarna kreeg ik de schrik van mijn leven. Weet je hoe je de afstand van de bliksem tot jou kan berekenen door het aantal seconden te tellen tussen de flits en de donder? Ik telde er 0. Niet naar beneden afgerond, gewoon 0. 0 gedeeld door 3 is.. vlakbij mijn hoofd! ‘Oh shit!!’ was wat ik uitschreeuwde. Ik dacht serieus dat de volgende bliksem de laatste zou worden die ik mee zou maken in mijn leven. Gelukkig was het eenmalig, maar dit was natuurlijk geheel onverantwoord! Pff… Mijn gids kon zich er niet zo druk om maken blijkbaar. Zijn enige advies was om mijn telefoon in vliegtuigmodus te zetten. 🤷🏼‍♂️ Ja, ik voelde wel weer dat ik leef! En je gaat dan toch nadenken over het leven en de keuzes die je maakt.

Bugs

Nadat de lucht wat geklaard was en ik een biertje had gedronken met de locals zetten we weer koers naar ‘huis’. Samen dronken we nog een biertje en hadden we gebakken insecten als snack. Niet helemaal vegan, maar ik wou het toch een keer proberen. En tja, hoe evalueer je de toer met een gids die geen Engels spreekt? Ik hoop dat hij de volgende keer niet weer iemand een onweersbui inloodst!

De twee gasten die nog zouden komen kwamen niet, dus ik besloot de jungletour maar over te slaan. Het is best lastig communiceren en dingen afspreken met die Cambodianen. Ik vond het wel prima en boekte een taxi naar Koh Kong. Dat was dan wel weer snel geregeld.

Koh Kong

De taxi deelde ik wederom met locals. Ik had er meer van kunnen genieten als ik niet nodig naar de wc had gemoeten, maar ja, er was langs de hele route geen toilet te bekennen. Dus 3 uur lang ophouden dan maar. En dat over de hobbelige wegen van Cambodja, dat werkt ook lekker op je blaas…

In Koh Kong kreeg ik een aanbeveling voor een hotel. Ik zou nog kijken hoeveel nachten ik er zou blijven, maar het was me al gauw duidelijk; het was veeel te warm in de stad en de sfeer liet te wensen over. Dat werd niet meer dan 1 nacht. Gelukkig had ik nog een accomodatie gevonden in de buurt, aan het strand en dat zag er wel leuk uit op de foto’s.

Bijna paradijs

Dus ik daarheen. En… wat was dat een geweldig plekje! Een oase in de gare omgeving van Koh Kong. Ik sliep in een bamboe+rieten hutje met klamboe en uitzicht op zee. Het hutje stond letterlijk op het strand op een paar meter afstand van de zee. Dus ‘s nachts werd ik in slaap gesust door de golven. EN. Op mijn ‘balkon’ hing nog een hangmatje! Van daaruit kon ik over zee kijken en elke avond de zon zien ondergaan. En ‘s nachts lekker chillen onder de sterren. Dat alles met een heerlijk briesje van zee. Wat wil je nog meer! Ik besloot daar een paar dagen uit te rusten van mijn avonturen. Het enige nadeel was dat op den duur alles in mijn hutje (elektronica incluis) onder het zand zat. Voor de rest, perfect!

En toen zou ik met de bus weer verder. Er werd een tuktuk voor mij geregeld terug naar de stad, dus dikke prima zou je denken. Ware het niet dat de tuktuk er halverwege mee ophield. De eerste keer dat ik een tuktukchauffeur heb horen schelden 😄 Gelukkig was het probleem relatief snel opgelost door er een fles benzine in te gooien en van LPG over te schakelen op benzine. Handig, die hybride motortjes! Gelukkig nog net op tijd om mijn bus te halen naar…