Vanuit Bangkok nam ik de bus naar Siem Reap. Want a) dat is het makkelijkst en snelst vanaf Bangkok en b) daar staat Angkor Wat, een tempel uit de 12e eeuw. Verder had ik nog geen idee wat ik van Cambodja moest verwachten. Ik kwam erachter dat het het beste is om zonder al te veel verwachtingen naar een vreemd land te gaan. Dan valt het altijd mee. En wat viel het mee!
Angkor Wat was heel indrukwekkend. Ik nam een tour met een tuktuk. Nou ja, tuktuk, meer een koets voortgetrokken door een motorfiets. Maar het is wel een hele fijne manier om te reizen! Je hebt alle ruimte achterin (al je in je eentje bent) en je hebt de wind in je haren.
Tempeltour
En zo reden we in het donker naar Angkor Wat. In het donker, want ik moest (dat moest dan) de zonsopgang zien bij de tempel. Nou, ik ben niet teleurgesteld. Het is ook zeker een mooi moment voor een stukje bezinning. Toen de zon eenmal op was en ik de nodige foto’s geschoten had was het tijd om de tempel van binnen te bekijken.
De toer leidde mij langs nog een aantal andere tempels in de buurt, waaronder de tempel waar de film Tob Raider gefilmd is. Heb ik nooit gezien, maar die ga ik nu zeker een keer kijken. De tempels zijn allemaal een beetje in verval geraakt, maar ze doen nu wel de moeite om ze weer op te knappen.
En rond de tempel was het zo heerlijk toeven! Na Angkor Wat reden we eerst naar een tentje voor mijn tweede ontbijt. (Ja, je denkt toch niet dat ik om 5 uur ’s ochtends met een lege maag een toer ga beginnen? Of dat ik dan om 8 uur niet weer trek heb?) De thee die ik daar kreeg was verrukkelijk. Ik ben vergeten te vragen wat voor thee dat was. En het ontbijt bestond uit loempia’s (niet uit de frituur) waar ze lavendel in hadden verwerkt. Ik was nu al verliefd op Cambodja. En de dag was nog maar net begonnen.
De hele omgeving was wat ik van India had verwacht (maar niet gezien), maar dan zonder de Indiërs.
Battambang
Of Battambong, zoals ze het uitspreken. Dat was mijn tweede stop. Het hostel was heel relaxed, ware het niet dat er net een club/restaurant geopend was tegenover met hele luide muziek tot 11 / 12 uur ’s nachts. Maar goed, dat mocht de pret niet drukken. Ik besloot me aan te sluiten bij een groepje medereizigers (waaronder twee Nederlanders, waarom ook niet) voor een toer rondom Battambang.
En opnieuw werd ik verliefd op Cambodja. Zulke vriendelijke mensen! En wat een omgeving ook weer! ’s Ochtends pakten we de fiets langs een aantal lokale ondernemingen die van alles van rijst maken: rijstdessert, rijstpapier (voor de loempia’s), rijstwijn en bamboe-plakrijst. ’s Middags was het te warm om te fietsen, dus reden we met de tuktuk rond langs de bamboetrein, de killing cave (waar eind jaren ’70 de gruwelijkste dingen zijn gebeurd) en de bat cave, waar na zonsondergang miljoenen(!) vleermuizen de deur uit vliegen om eten te scoren.
Lokaal transport
Het hoogtepunt was wel de bamboetrein. Deze hebben ze na de oorlog gebouwd, toen het land in puin lag en er geen treinen meer waren. De wielen zijn gefabriceerd van tankonderdelen, daarop hebben ze een bamboeconstructie gebouwd en het geheel wordt aangedreven door een grasmaaiermotor. Dat werd dan gebruikt om goederen (en mensen) van de stad naar het platteland en vice versa te rijden. Nu is het alleen een attractie.
Je zit in de open lucht, laag op de rails en je gaat met best een vaart vooruit. Als je een tegenligger tegenkomt moet er één trein van de rails en dat is degene met de minste passagiers (of degene die geen rolstoel verhuist). De bamboeconstructie wordt eerst in de berm gelegd en daarna de twee assen met wielen. Maar.. wij moesten eerst even wachten tot de echte trein voorbij was (want die reed daar ook gewoon) en toen konden we blazen over de rails! Het is een beetje een Kameleon-vibe, maar dan op rails i.p.v. water. Echt geweldig!
Zo werd ik in de eerste week in Cambodja al direct getrakteerd op een paar fantastische ervaringen. En in het hostel kreeg ik de tip om naar Osoam te gaan. Dat stond niet op mijn planning, noch op de kaart, maar bij het woord ‘jungle’ (en het woord ‘ecotoerisme’) was ik al verkocht. Ik ging met een gedeelde taxi naar Osoam. Samen met locals in de taxi. Wat wil je nog meer?
Wat een bijzondere verhalen. Vooral over de bamboetrein. Ik zie het voor me! Ook heel bijzonder dat de mensen zo vriendelijk zijn. Ze hebben in hun land al zo veel verschrikkelijke dingen meegemaakt. Je zou denken dat ze verbitterd zijn geworden en toch stralen ze vriendelijkheid uit. Heel fijn dat zoiets kan.
Ha Wubbo. Blijkbaar ben je iemand bij wie de liefde door de maag gaat. het water loopt me in de mond bij de beschrijvingen van alles wat je eet en drinkt.
De cliffhanger is fantastisch.
Ik ben benieuwd wat jou gaat gebeuren in de jungle.
Met onder handbereik een kopje koffie heb ik je ingehaald en ben ik weer bij.
Goede reis verder.