Net weer opgeladen in Chennai pakte ik een nachtvlucht naar Bangkok. Direct weer een gebroken nacht, dat was net waar ik aan toe was.. Ik had verwacht dat het lastig zou worden in Thailand, vanaf het begin. Moeilijke douanecontroles, taxichauffeurs en andere lieden die je proberen op te lichten… Ik stond al helemaal op scherp. Mij lichten ze niet op! Maar vanaf het vliegveld van Bangkok liep alles eigenlijk op rolletjes.

Bij de immigratiedienst hoefde ik niks van mijn papierwerk laten zien. Ik had van alles geregeld; een adres van mijn hotel, een retourticket (die ik zou annuleren), alleen geen $300. Daar kunnen ze naar vragen als bewijs dat je genoeg te besteden hebt. Maar dat doen ze vaak niet had ik gelezen. Dus op hoop van zegen dan maar. Ze moest alleen mijn paspoort zien, stempeltje stempeltje en klaar.

Het was rustig, dus ik kon zo doorlopen naar waar ze SIMkaarten verkopen. Ja ik heb mijn les geleerd! En dat was zo gepiept. Geld pinnen, tas ophalen, naar de taxi’s. Als een geoliede machine!

En de taxichauffeur was ook niet de oplichter die ik had verwacht. Hij reed keurig op de meter, vermeed netjes de tolwegen en bracht me linea recta naar mijn hostel. En het kostte me 100 tot 200 Baht minder dan wat was voorspeld door mijn hostel. Daar kan je 3 biertjes van kopen. Ik vond het nu al veel beter dan India 😅

Ik weet niet waar mensen moeilijk over doen

En dan Bangkok. Een metropool. Een bruisende stad. Een drukke stad. Een hete stad. Te veel voor sommige mensen. Maar het viel mij alles mee. En op straat misten twee belangrijke dingen: getoeter en afval. Belangrijk omdat het belangrijk is dát het mist. Dit voelde als een oase.

Ik besloot een park op te zoeken. Onderweg kwam ik nog meer stilte en netheid tegen, evenals verschillende kraampjes langs de weg waar ze eten verkopen. En had ik al verteld dat het ondanks de kraampjes gewoon netjes is op straat? En best wel ontwikkeld ook, had ik niet verwacht van zo’n ‘goedkoop’ land.

Het park was natuurlijk de echte oase van rust, waar zelfs de drukte van Bangkok verzwijgt. Dus ik heb er even lekker lopen chillen en nadenken over het leven. Ik zal jullie de hele meditatie besparen. Op de terugweg nam ik een andere route en deze leidde langs een winkelcentrum. Ik dacht: hm, toch eens even binnenkijken. En toen hadden de daar airco, dus ik heb even een tijdje rondgehangen en geluncht in voornoemd winkelcentrum. 😁

De weg vervolgde over een skywalk, een voetpad boven de weg. Oók al zo’n goed idee! Man, als ik in Bangkok zou kunnen blijven wonen… Onderweg kwam ik nóg een winkelcentrum tegen (hoeveel zijn daar wel niet van in Bangkok?), dus ik vervolgde mijn airco-route door het winkelcentrum, in de hoop er aan de andere kant uit te kunnen. Kon allemaal prima.

Grand Palace en Wat Phra Kaew

De volgende dag ben ik wat andere cultuur gaan snuiven, namelijk in het ‘Grand Palace’ waarbinnen een tempel met een smaragdgroen budhabeeld is gebouwd, genaamd Wat Phra Kaew. Moest ik even zien natuurlijk. Je moest wel met lange broek naar binnen, anders moest je een sarong of een olifantenbroek kopen of huren. Ik dacht slim te zijn om mijn afritsbroek mee te nemen. Maar daar was het dus veel te warm voor. Had ik maar een sarong of een olifantenbroek gekocht…

Maar… het paleis en de tempel waren wel heel indrukwekkend. Veel goud en versiersels. Ze weten hun paleizen en tempels wel dondersmooi te maken in Thailand. Op een of andere manier gaat religie vaak gepaard met schoonheid. En ergens snap ik dat ook wel. Als het een baken van hoop is in je leven, als het je moet herinneren aan de schoonheid van de ideale wereld die je met z’n allen nastreeft. Met paarlen poorten en straten van goud… Of word ik nu te filosofisch?

Chinatown

Afijn, na de tempel nog een tussenstop gemaakt bij de kapper die m’n hoofd weer even netjes heeft gemaakt voor niet al te veel Baht. En daarna doorgelopen naar Chinatown. Want… volgens de overlevering zijn daar de meeste straatscenes geschoten van The Hangover II. Dat beeld wat ik had moest toch nog ergens kloppen, toch? Toch?

Nou, de hele hangover vibe had ik niet echt in Chinatown, maar volgens mij heb ik een van de straatjes gevonden waar ze gefilmd hebben. En het is inderdaad een ander Bangkok dan het aangeharkte gedeelte waar ik in begon. (En nog steeds is het schoner dan de gemiddelde stad in India en nu hou ik erover op)

Door de hitte liep ik het hele takke-eind terug naar mijn hostel. En ik moet zeggen, de hitte viel me alles mee. Misschien omdat het februari is of omdat ik inmiddels wel wat gewend ben? Of allebei?

Dus dat was Bangkok. Ik weet niet of ik er zou kunnen wonen, maar de verleiding was wel even heel groot. Maar er is nog meer Thailand om te ontdekken. Bijvoorbeeld in Kanchanaburi. En daarover…

3 reacties op “Bangkok, een oase van rust”

  1. Karel Schaftenaar schreef:

    Fantastisch verteld,ik hoef er niet meer heen, wordt zo meegenomen in het verhaal

  2. Ina Bos schreef:

    Een mooi verhaal en prachtige foto,s Wubbo. Dus als we tot rust willen komen dan moeten we naar Bangkok!
    Een fijne reis verder!

  3. Nel Noppe schreef:

    Bangkok is tempting

Laat een antwoord achter aan Nel Noppe Reactie annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *