De laatste nacht die ik in Koh Tao gepland had werd een nacht op de boot. Ik had al even bekeken hoe ik in Khao Sok kon komen, maar de dame waar ik mijn tickets wou kopen had een beter en goedkoper idee. Toch aardig! Maar daarvoor moest ik dezelfde avond al met de nachtboot, zodat ik de volgende ochtend in Khao Sok zou zijn.
Zo geboekt, zo gedaan. Mijn hotelkamer bleek een bamboe bungalowhut. Fantastisch! Een prachtig gezicht en uitzicht en ‘s nachts hoor je nog al het nachtgedierte buiten.
Voor de volgende dag had ik een boottoer door Khao Sok National Park geboekt. Wel weer teveel toeristen (natuurlijk), maar wel weer een prachtige omgeving. Een plaatje zegt meer dan duizend woorden, dus bij deze een paarduizend woorden:
Ao Nang
Langer dan dat ben ik niet in Khao Sok gebleven (was misschien wel mooi geweest…). Ik ging door naar Ao Nang. Dat ligt vlakbij Railay beach en dat scheen wel mooi te zijn. Maar bij het zien van alle toeristen in Ao Nang heb ik toch maar afgezien van een toer naar Railay beach. Dit strand was ook heel mooi.
Wel heb ik nog even de Monkey Trail gedaan. Dat klinkt meer dan het is. Met tien minuutjes was je aan het andere uiteinde. Daar moest ik m’n naam in een register schrijven om het strand op te komen. Ik moest keurig loggen van hoe laat tot hoe laat ik daar was 🤷🏼♂️. En dan tien minuten terug. En op de hele trail geen apen gezien. Ja bij de ingang waar ik begon. Hm. Tja.
Koh Lanta
En van Ao Nang kon ik rechtstreeks met de veerboot naar Koh Lanta Yai varen. Ik denk tot nu toe de meest luxe veerboot tot nu toe op mijn wereldreis. Met heel duidelijk vliegtuigstoelen in de boot.
En Koh Lanta, ja, wat zal ik erover zeggen? Ik was toe aan een weekje strandhangen. Dus dat heb ik daar een week gedaan. Een paar dagen in het noorden en een paar dagen in het zuiden. Prachtige stranden, nog mooiere zonsondergangen aan het strand.
Ja, die zonsondergang was echt zó prachtig! Zo zie je ze niet vaak! En met die lichtbanen in de lucht over ons heen kwam ik in een poëtische stemming.
De zon legt haar stralen over ons heen
Zelfs als ze onder is
Juist als ze onder is
Zie je de deken van zonnestralen
In de lucht
Een diepe zucht
Een beschermende hand over je heen
Je komt tot rust
Bent je bewust
Dat zo de zegen op je neer kan dalen
Het blijft opwindend mooi die verslaggeving, maar wij hebben hier sneeuw!
Zal eens op Google Earth kijken waar je zit.
Prachtig stukje poëzie Wubbo.
Eigenlijk is het jammer dat je via het toerisme een land leert kennen. Onvermijdelijk misschien. Maar je bent dan altijd met velen.
Het gedicht aan het slot is van jouw hand? Heel mooi.
Bless you Wubbo